Jeroen Verhoeven “Na 9 jaar weer thuis”
Naast vaste doelman Maarten Stekelenburg is hij de enige speler binnen de huidige Ajax-selectie die er al bij was toen het eerste elftal nog in De Meer speelde. Na negen jaar en omzwervingen in Waalwijk en Volendam keerde Jeroen Verhoeven in juli terug bij de club die hem opleidde tot profvoetballer. ‘Dat was toch wel een soort van thuiskomen.’
tekst // Maarten Dekker
Ooit was hij rechtsbuiten in de D3 van het Bussumse BFC, een jongetje dat droomde van het maken van een omhaal à la Marco van Basten tegen FC Den Bosch. Daarvoor had Jeroen Verhoeven ook wel eens gekeept, als de nood hoog was en er echt niemand anders voorhanden was om op doel te staan. ‘Als kind voetbal je puur voor de lol. Zo hoort het ook. Maar op een gegeven moment verloren we alle wedstrijden. In zo’n seizoen is het echt is geen lolletje om op doel te staan. Toen heb ik anderhalf jaar lang niet meer gekeept.’
Uiteindelijk bleek de positie tussen de palen toch zijn lotsbestemming. Jeroen Verhoeven mocht van zijn club vervroegd doorstromen naar de C1, op de voorwaarde dat hij dan vaste keeper zou worden. De gerichte trainingen legden al snel zijn ware talent bloot, want nog geen anderhalf jaar later stonden de scouts van Ajax op de stoep. Jeroen Verhoeven was dertien toen hij de overstap maakte naar het toenmalige jeugdcomplex Voorland. Twee jaar werd De Toekomst in gebruik genomen. ‘Het is uiteindelijk een heel mooie tijd geweest, maar in het begin heb ik het best moeilijk gehad. Nog los van het niveau: ik kwam als keurig jongetje uit het Gooi terecht tussen allemaal Amsterdamse schoffies met een grote waffel. Dat sterkt je persoonlijkheid wel, kan ik je vertellen. Ik heb er heel veel van geleerd.’
Ook voetballend ontwikkelde Jeroen Verhoeven zich alleszins behoorlijk, maar niet zodanig dat hij na zijn tweede seizoen in de A1 mocht doorstromen naar de A-selectie. ‘Als je tweedejaars A-junior bent, weet je dat er twee opties zijn. Of je krijgt een contract aangeboden of je moet vertrekken. Het is nooit leuk als je dat laatste te horen krijgt, maar voor mij kwam het in ieder geval niet als een donderslag bij heldere hemel. Je hoefde alleen maar het nieuws een beetje te volgen. Ajax had met Bogdan Lobont en Joey Didulica net twee keepers van buitenaf aangetrokken en vanuit de jeugd lieten ze Serge van den Ban doorstromen. Dan moet je niet naïef zijn en denken dat je zelf ook mag blijven.’
De in Naarden geboren doelman zocht zijn heil dus elders, daarbij wel nadrukkelijk puttend uit de leerstof die hij zich in Amsterdam eigen had gemaakt. ‘Bij Ajax groei je op in een topsportmentaliteit. Ik heb hier geleerd hoe je als profvoetballer moet leven en dat er verschillende wegen zijn naar de top, of naar het doel dat je jezelf stelt.’
Nadat een stage bij TOP Oss niets opleverde (’daar kwamen ze ineens met de mededeling dat ik te duur was, nog voor er ook maar over geld gesproken was’) tekende Jeroen Verhoeven in 1999 zijn eerste profcontract, bij het RKC van toenmalig trainer Martin Jol. In Waalwijk opereerde de jonge doelverdediger in de schaduw van Rob van Dijk en Khalid Sinouh en speelde hij alleen wedstrijden bij de beloftes, maar toch beschouwt hij zijn dienstverband in Brabant als een zeer nuttige periode. ‘Als Ajacied was ik gewend om mooi voetbal na te streven, maar bij RKC heb ik geleerd dat je als keeper eerst je verdediging goed neer moet zetten. Want jouw team kan nog zo mooi en goed voetballen, ze raken de bal ook een keer kwijt.’
De man die hem die realiteitszin bijbracht, is nu eindverantwoordelijk voor de resultaten van Ajax en initieerde afgelopen zomer de transfer van Jeroen Verhoeven naar zijn oude club. Martin Jol is niet veel veranderd sinds ze samenwerkten bij RKC, vindt de doelman. ‘Hij heeft nog steeds een ongelofelijk scherp oog voor details. In dat opzicht is die man echt een fenomeen. Bij Ajax werkt hij nu meer als manager dan als trainer, zoals hij dat bij Tottenham en HSV gewend was. In zijn RKC-tijd was hij nog echt de trainer, een trainer die met beperkte middelen een absolute topprestatie leverde.’
Na drie jaar bij de Rooms Katholieke Combinatie koos Jeroen Verhoeven voor een overstap naar Volendam, waar hij een seizoen later zijn debuut op het hoogste niveau maakte. Zestien optredens later degradeerde Volendam (niet voor het eerst) naar de eerste divisie. ‘Dat was weer een omslag voor mij,’ legt Verhoeven uit. ‘In de Jupiler League was weer een stuk minder geregeld dan ik bij RKC gewend was en bij Volendam waren de middelen nog beperkter. Maar tegelijkertijd wilde Volendam juist weer wel aanvallend en attractief voetbal spelen. Voor de keeper heeft dat natuurlijk ook consequenties.’
In het palingdorp groeide hij uit tot aanvoerder, boegbeeld, troetelkind en cultheld. ‘Dat ik er zeven jaar heb gespeeld, zegt genoeg. Ik was daar echt op mijn plaats. En als je je ergens thuisvoelt, kun je het lang volhouden. Maar ik heb altijd gezegd: ik wil presteren, het hoogst haalbare nastreven. Voor Volendam waren dat twee promoties naar de eredivisie. Dat we er afgelopen seizoen niet in zijn gebleven, blijft eeuwig zonde. Maar uiteindelijk mocht het gewoon niet zo zijn. Dat is ook voetbal. Als je alle wedstrijden en momenten op een rijtje zet, zijn er zo veel dingen die anders hadden kunnen lopen. Maar het heeft geen zin om daar op terug te blijven komen. Het is gegaan zoals het is gegaan.’
Toen hij met Volendam op trainingskamp was in Zuid-Limburg en plotseling Ajax zich aandiende, zag Jeroen Verhoeven eerst en vooral de sportieve uitdaging. Natuurlijk, hij werd door Jol en consorten nadrukkelijk benaderd voor de post van derde doelman, achter Maarten Stekelenburg en Kenneth Vermeer, als opvolger van Dennis Gentenaar. Maar dan nog. ‘Als zo’n kans voorbij komt, moet je die pakken. Natuurlijk zal ik niet zo veel spelen als ik bij Volendam gewend was, dat is de consequentie. Ik moet er in eerste instantie voor zorgen dat de man die wel speelt op zondag scherp is. Het is een andere rol, maar ik ben nog elke dag blij met de keuze die ik gemaakt heb. Ik heb voor drie jaar getekend bij een topclub. Het had ook anders kunnen lopen. Kijk naar Mathieu Boots, mijn oud-ploeggenoot bij Volendam. Die heeft zijn kuitbeen gebroken en is de rest van het seizoen uitgeschakeld. Daarna is zijn contract afgelopen. En dan?’
In zijn tweede periode bij Ajax heeft Jeroen Verhoeven voor zichzelf bewust geen doelstelling geformuleerd. Hij rekent niet op speeltijd, maar hoopt niettemin dat hij een nuttige schakel kan zijn binnen de selectie. ‘Het team is het belangrijkste. Ik heb één doel in mijn hoofd: met dit team kampioen van Nederland worden. Zo denk ik.’
Daarnaast ziet de 29-jarige keeper zijn rol binnen de selectie van Jol als een investering in zichzelf. Nu hij volledig hersteld is van een ongelukkige blessure (Jeroen Verhoeven brak tijdens de voorbereiding een middenhandsbeentje toen hij over een hekje sprong) acht de neo-Ajacied zijn niveau al beter dan toen hij nog in Volendam speelde. ‘Dat is natuurlijk niet zo vreemd. Hier train ik op een hoger niveau, met een hogere intensiteit. Daar word je alleen maar beter van. Misschien wil ik op een gegeven moment weer eerste keeper zijn. Maar dat kan altijd nog. De meeste keepers zijn pas rond hun 32ste op hun top.’
Bron: Ajax Kick Off
Alle ideeën en suggesties zijn meer dan welkom!!!
Stuur of schrijf ons een bericht.
Meer informatie over de jongeren die bij ons gaan werken/stage lopen?!
Super leuk dat u meer wilt weten over de jongeren die bij ons in indoorspeeltuin Plezier Werken?
Bekijk dan: http://indoorspeeltuinplezier.nl/meer-weten-jongeren-doordeweeks-indoorspeeltuin-plezier-werken/
