Jeroen Verhoeven trainde hard: “Altijd fit geweest”
Jeroen Verhoeven verkaste dertien seizoenen na zijn profdebuut voor FC Volendam, afgelopen zomer naar Derdeklasser ASV De Dijk. Na jaren bij FC Volendam, Ajax en FC Utrecht hield de 36-jarige Verhoeven het voor gezien. In gesprek met Voetbal.com blikt hij terug op een veelbesproken carrière.
Door Pim Westenberg Voetbal.com
Het leek een mooi sprookje te worden: Jeroen Verhoeven keerde in de zomer van 2015 terug bij zijn geliefde FC Volendam. Eerst op amateurbasis en vervolgens met een contract voor een halfjaar was Verhoeven terug op vertrouwde bodem. Het liep echter anders en de hernieuwde samenwerking werd geen groot succes. “Er is een verschil van insteek hoe ik tegen profvoetbal aankijk en hoe dat bij Volendam werd beleefd. Tegenwoordig trainen de jongens heel hard voor zichzelf, maar daar zit het probleem. Het is heel erg op het individu gespitst, terwijl voetbal een teamsport is. Ik ben een teamsporter. Als je het samen doet, kan het individu excelleren. Als je elf individuen hebt, dan werkt het niet.”
Eerder verdedigde ‘de beer van Bussum’ tussen 2003 en 2009 het doel aan de Dijk. Bij Volendam speelde Verhoeven een grote meerderheid van zijn wedstrijden. In vijf seizoenen keepte hij 177 wedstrijden, en met succes. Hij werd in het seizoen 2006/2007 verkozen tot speler van het jaar en promoveerde een jaar later naar de Eredivisie. “Qua voetbal was het de beste tijd uit mijn carrière. Daarna heb ik nooit meer zoveel wedstrijden gespeeld als in Volendam.”
De transfer uit Volendam
Nadat degradatie uit de Eredivisie met Volendam niet kon worden afgewend, kreeg Verhoeven in de zomer van 2010 bericht uit Amsterdam. Ajax zag in hem de ideale derde keeper en wat volgde was een driejarig contract voor Verhoeven. “We waren net gedegradeerd met FC Volendam en toen werd ik in de voorbereiding gebeld door Ajax of ik daar derde keeper wilde worden. Ik zag ook niet meteen perspectief om weer snel terug te promoveren naar de Eredivisie en dan is die keuze makkelijk gemaakt. Als ik morgen verkeerd van de stoep stap en niet meer kan voetballen, wat dan? Ik zou achteraf geen andere keuze hebben gemaakt.”
Ondanks de geringe speelminuten in Ajax 1, deed Verhoeven precies wat van hem gevraagd werd. Hij stond er op de momenten dat hij nodig was en klaagde nooit over zijn rol. Hij speelde voor Ajax in de competitie, de KNVB beker en in de Europa League. Zijn inbreng in de twee kampioenschappen van Ajax moet dan ook niet onderschat worden. “Ik heb elke dag mijn uiterste best gedaan en ik heb in de kleedkamer een rol gespeeld. De kampioenschappen voelen daardoor ook als mijn kampioenschappen. Ik heb een heel jaar op de bank gezeten en heb me gehouden aan de taakomschrijving die ik had, waardoor ik zeker mijn bijdrage heb gehad.”
Na twee seizoenen in Amsterdam wilde Verhoeven toch weer meer aan spelen toekomen. Hij liet de clubleiding weten om zich heen te willen kijken en kreeg vervolgens de kans om bij FC Utrecht een contract af te dwingen. “Ik trainde mee bij Utrecht om mijn conditie op peil te houden en het klikte meteen met de trainer en de spelers. Het voelde zo goed en toen dacht ik al meteen dat ik hier niet weg wou. Ik tekende vervolgens voor drie jaar bij Utrecht, waarvan het eerste jaar het beste was uit de clubgeschiedenis. Dat zat wel goed.”
Zowel bij Ajax als FC Utrecht had Verhoeven een doelman voor zich die de voorkeur genoot. Beide clubs waren zeer tevreden over de inbreng van Verhoeven, maar heel geregeld stond hij niet onder de lat. “Dat is het verhaal van een keeper. Als de trainer niet voor jou kiest, dan speel je niet. Je kan ook niet op andere plekken invallen en een keeper wissel je minder snel. Ik vind ook dat als een eerste keeper goed presteert, hij ook het geld voor jou verdient. Dan presteert de club namelijk goed en dan gaat het met de spelers ook goed.”
Het opvallende postuur
Vaak werd Verhoeven mikpunt van kritiek en spot bij de publieke opinie om zijn lijf. De doelman zag er nooit afgetraind uit, ondanks vele inspanningen. Verhoeven trainde zich een slag in de rondte, maar accepteerde uiteindelijk dat hij nooit het lichaam van een Ronaldo zou krijgen. “Ik trainde zeven dagen in de week, met een wedstrijd erbij. Ik heb er alles voor gelaten en alles voor gedaan. Alle diëten en diëtisten die er bestaan, heb ik wel gehad. Op een gegeven moment moet je accepteren dat ik ben zoals ik ben. De trainer kon mij inzetten wanneer het nodig was. Ik ben altijd honderd procent fit geweest.”
“Clubs zeiden ook altijd: ‘Jeroen, we gaan er wat aan doen.’ Toen zijn we extra aan de slag gegaan. Bij FC Volendam begon ik om 8.45 uur driekwartier rondjes te lopen om het veld. Om 10.30 uur gingen we trainen. Vervolgens ging ik in de middag het krachthonk in met de personal trainer. Daar zijn we na zeven maanden mee gestopt, omdat het geen sjoege gaf. Dan kan je het negatieve eruit halen, maar mijn insteek was positief. Ik was gewoon fit en stond er altijd.”
Nu Verhoeven op amateurbasis speelt voor De Dijk, is het leven heel anders. Hij traint nog drie keer in week, maar heeft ook tijd voor andere dingen. “Een vriend van mij heeft een zorginstelling “Het P.L.E.I.N der Mogelijkheden” uit Amersfoort voor jongens met een ontwikkelingsstoornis en een autisme. Die bereiken een leeftijd dat ze stage moeten gaan lopen en gaan werken. Wij zetten nu een bedrijf op om die jongens te begeleiden bij de werkervaring. Ik zie mezelf op dit moment eerder in de maatschappij werken dan in het voetbal.”
Een terugkeer bij Volendam, als trainer, lijkt er dan ook voorlopig nog niet in te zitten. “Tegenwoordig moet je allerlei diploma’s halen en cursussen doen om trainer te worden. Ik heb nu één diploma, TC3, maar voorlopig zie ik mezelf niet nog meer diploma’s halen. Ik kan niet in de toekomst kijken, maar op dit moment ga ik het op een andere boeg gooien. Ik heb nu de tijd om een onderneming op te zetten en ik ben ook huisvader. Na achttien jaar een gehaast leven in het profvoetbal, vind ik dit wel lekker. Dit geeft rust.”
